از حمایت والدین همدانی تا ورود دانش آموزان به برنامه های فرهنگی
تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۸۶۵۳۲
خبرگزاری مهر، استانها: اغلب ما اصطلاح «کار فرهنگی» را برای اولین بار در مدرسه شنیدیم و با آن آشنا شدیم؛ برخی از ما به حدی از آن فاصله گرفتیم که حتی شاید فرصت آشنایی با این قبیل فعالیتها را هم پیدا نکردیم و برعکس برخی دیگر آگاهانه و حتی اتفاقی به دنیای جذاب فعالیتهای فرهنگی در مدرسه وارد شدیم و شاید زودتر از خیلیها مسئولیتپذیری، کار گروهی، مدیریت و مشارکت در تصمیمگیریهای بزرگ را تمرین و ممارست کردیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
موضوع ارتقای سطح مشارکت اجتماعی مناسب آن هم در سنین پایین، موضوعی است که نیازمند اقدامات اساسی و البته از سنین مناسب است. روندی که میتواند با حمایت خانوادهها تسریع یابد و با حمایتگری آنها، موجب شکوفاسازی استعداد دانش آموزان و ورود مناسب آنها به برنامههای فرهنگی مدارس باشیم.
راضیه، راه مادر و پدرش را ادامه میدهد
راضیه زمانیان متولد سال ۱۳۸۴ و دانشآموز پایه دوازدهم در رشته علوم تجربی مشغول به تحصیل است؛ یکی از دانشآموزی است که از همان ابتدای آشنایی با فعالیتهای پرورشی وارد دنیای فرهنگی مدرسه شد و امروز هم مجدانه در صفر تا صد برنامههای فرهنگی از برپایی اردوها و فعالیتهای هنری گرفته تا عضویت در بسیج دانشآموزی و برگزاری مراسم در مناسبتهای مختلف مشارکت دارد.
راضیه که در دامان خانوادهای فرهنگی پرورش یافته، این مسیر را هم آگاهانه و به تشویق والدینش انتخاب کرده و علی رغم مشارکتهای گستردهای که در حوزه فرهنگی با مدرسه دارد در مسیر علمی خود هم یکی از دانش آموزان موفق و جز نفرات برگزیده است.
مرضیه بانکی؛ مادر راضیه زمانیان و از اولیای فعال در امور فرهنگی و پرورشی و نیز عضو فعال انجمن اولیا و مربیان مدرسه است؛ که علاوه بر راضیه یک فرزند پسر هم دارد در معرفی خود به خبرنگار مهر گفت: دخترم ۱۸ ساله و پسرم ۱۶ ساله است؛ لیسانس علوم ورزشی دارم و در حال حاضر نیز اولویتم خانواده و فرزندانم هستند و به خانهداری مشغول هستم.
تا جایی که در توانم است در فعالیتهای مدرسه مشارکت دارم
وی ادامه میدهد: تا جایی که در توانم بوده هرسال هم در مدرسه دخترم و هم در مدرسه پسرم عضو انجمن اولیا و مربیان بودم و در فعالیتهای مدرسه مشارکت دارم.
این بانوی فعال فرهنگی تصریح کرد: دخترم راضیه در صفر تا صد برنامههای فرهنگی مدرسه مشارکت دارد و این فعالیتها تاکنون هیچ لطمهای به شرایط تحصیلی او وارد نکرده و با معدل بالای ۱۹ همواره جز نفرات برتر معرفی شده است.
وی در پاسخ به اینکه چرا راضیه تا این حد رغبت به مشارکت و فعالیت در برنامههای فرهنگی دارد؛ گفت: به عقیده من ریشه این موضوع به نهاد خانواده بازمیگردد؛ چراکه خود من هم در دوران تحصیل فعال فرهنگی بودم، ضمن اینکه پسرم هم به همین صورت در مدرسه فعال است و همسرم هم همین گونه بودهاند. به همین دلیل من علت اصلی را خانواده میبینم.
اجازه بدهیم فرزندانمان از مسیر لذت ببرند
این مادر دغدغهمند خاطرنشان کرد: در واقع اجباری در کار نبود و من و همسرم صرفاً راه را به فرزندانمان نشان دادیم تا بچهها خودشان کار را جلو ببرند و از تمام مسیر لذت ببرند. اگر هر فرزندی آموزش و پرورش را در کنار هم داشته باشد.
سخنی که آویزه گوش شد
محمدعلی حاج ولی، دیگر دانش آموز فعال علمی و فرهنگی همدان است که حضور در گروه سرود، گروه تئاتر، فعالیت به عنوان مسئول نشریه، مسئول بسیج و حضور در انجمن اسلامی از جمله اقدامات فرهنگی وی به شمار میآید.
دانش آموزی که به گفته خودش، دغدغه مندی فرهنگی را از خانواده آموخت است؛ وی همواره یک صحبت پدر را آویزه گوش خود کرده: «برای من خوشایندتر است که رفتگری باشی که دیندار باشد و دغدغه فرهنگ داشته باشد تا اینکه پزشکی شوی که از کنار مسائل جامعه بی تفاوت عبور میکند.»
خانواده ام در امور فرهنگی حامی من بودند و من حامی فرزندم
علی اکبر حاج ولی، پدر محمدعلی حاج ولی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره نحوه حمایت او از فرزندش در عرصههای فرهنگی چنین گفت: تحصیل و آموختن از مسائل مهم در رشد و تعالی هر فرد در جامعه است؛ کسی که میخواهد موفق باشد باید دائماً به دنبال یادگیری دانش باشد. وی خاطرنشان کرد: کوتاهی در امر تحصیل در علومی که مورد علاقه فرد است و با آن میتواند جبران ناپذیر است. حاج ولی با اشاره به اینکه در حوزه فرهنگی همواره حامی فرزندم بودم؛ افزود: در دوران کودکی و نوجوانی خود با حضور در هیئتهای هفتگی و مساجد به کار فرهنگی مشغول بودم و خانواده ام همیشه از من حمایت میکردند.
به فرزندانمان ظلم نکنیم
وی در ادامه، با تاکید بر اینکه اگر پدر و مادری بخواهند فقط فرزند خود را به کتاب و درس محدود کنند و از فعالیت مذهبی و اجتماعی دور کنند به فرزند خود ظلم کردهاند؛ گفت: باید برای رشد همه جانبه و متناسب فرزندان در کنار تحصیل به مسائل مذهبی، دینی و فرهنگی پرداخته شود.
این پدر همدانی خاطرنشان کرد: در دوران نوجوانی و جوانی از کارهای فرهنگی لذت بردم و آن خاطرات هنوز شیرین است؛ مثلاً در مدرسه فعالیت فرهنگی داشتم و با روزنامه کیهان همکاری میکردم.
و اما یک توصیه به والدین
حاج ولی با اشاره به اینکه جوانان امروز به دوری از روح فعالیتهای مذهبی مبتلا شدند؛ افزود: جوانان باید درکنار فعالیت فرهنگی، به دنبال خودسازی و مأنوس بودن با ادعیه و قرآن و نماز باشد تا کار فرهنگی آنها اثرگذار باشد؛ من همواره به فرزندم یادآوری کردم که نشستن پای صحبت بزرگان و حضور در مجالس امام حسین (ع) تحصیل محسوب میشود و قرار نیست حتماً تحصیل به صورت دانشگاهی باشد.
کد خبر 5783049منبع: مهر
کلیدواژه: همدان آموزش و پرورش همدان دانش آموزان بوشهر کرمانشاه گلستان خطبه های نماز جمعه گرگان شهادت امام صادق ع مراسم عزاداری ایلام غلامحسین محسنی اژه ای تبریز اردبیل روز دختر امام جعفر صادق شهرستان کرج برنامه های فرهنگی فعالیت ها حاج ولی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۸۶۵۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کلاس این آقا معلم در مدرسه تشکیل نمی شود
به گزارش همشهری آنلاین دست شاگردانش را میگیرد و راهی کوچهها میشود تا راه و رسم مراوادات اجتماعی، خرید کردن، آداب مشتریمداری، احترام به محیط زیست و هر مفهوم دیگری را که در کتاب میخوانند، تجربه کنند. برای درس جغرافیا هم راهی کوه و چشمه و غارهای اطراف شهر میشوند و خط به خط کتاب را از طبیعت میآموزند. ولدبیگی که دکترای جامعهشناسی سیاسی دارد، معتقد است جامعه ما شهروندان مفید میخواهد، نه شهروند مهم و لازم است شهروندان مفید سواد زندگی را بدانند و نه فقط سواد مدرسهای را. ولدبیگی سابقه ۲۵ ساله تدریس دارد و ۱۵ سالی میشود که شیوه تدریسش باعث شده تا دانشآموزان برای حضور در کلاسش روزشماری کنند.
ساعتهای درس مطالعات اجتماعی (مدنی، جغرافیا، تاریخ) اغلب برای بچهها کسلکننده است، اما دانشآموزان پاوه دوست دارند شما معلمشان باشید. آوازه روش تدریستان هم بین خانوادهها حسابی گل کردهاست. ساعت مطالعات اجتماعی در کلاس شما چطور میگذرد؟
از ۱۵ سال پیش پروژه آموزشی با عنوان «از سواد مدرسهای تا سواد زندگی» را شروع کردم. در این طرح سعی کردم هر درس و موضوع کتاب را که تدریس میکنم، بخش عملی و نمود اجتماعی را با بچهها تجربه کنم تا آنان با مفاهیم مورد نیاز برای یک زندگی عملی در خانه و جامعه آشنا شوند. به عنوان مثال هفته گذشته بچههای روستای نوریاب در شهرستان پاوه استان کرمانشاه درسی درباره بازار، خرید، مصرف، تولید و توزیع داشتند. برای توضیح این درس یک ساعت در روستا گشت زدیم. به نانوایی سر زدیم و درباره اهمیت قرار دادن نان در کیسه پارچهای از نانوای قدیمی روستا نکاتی را یاد گرفتند. بعد از آن به مغازه «کاک خدارحم» سر زدیم و درباره آداب خرید صحبت کردیم. دقایقی هم با دستفروش دورهگرد گذراندیم و درباره احترام به مشاغل نکاتی را گفتم و دست آخر هم به کتابخانه روستا سر زدیم و راه و روش به امانت گرفتن کتاب را مرور کردیم. قصدم از بیان این مثال این است که بگویم دانشآموزان نیازی جدی به فراگیری اصول اولیه در چگونگی برقراری یک ارتباط صحیح با فروشندگان، نحوه یک خرید سالمتر برای خانوادههایشان و برقراری ارتباطی صحیح با دیگر شهروندان دارند. در طول سال بچهها با ۲۵ فعالیت آموزشی آشنا میشوند.
این روش تدریس در روستا راحتتر است یا در شهر؟
هر یک مزایای خود را دارد. در روستا که تعداد کلاسها و شاگردها کمتر است، کلاس راحتتر اداره میشود. برای درس جغرافیا آسانتر به کوهها و چشمهها و غارهای اطراف میرسیم، اما در شهر هم موقعیتهای دیگری برای کلاس عملی درسهای اجتماعی داریم. دانشآموزان را به نهادهایی مثل هلالاحمر، شهرداری و ثبت احوال میبرم تا مثلا برای درس شناسنامه به خوبی بدانند در ثبت احوال چه میگذرد.
هزینه این رفت و آمدها چگونه است؟
در این سالها تا به حال یک ریال نه از دانشآموزان و نه آموزش و پروش گرفتم. من و بچههای کلاس همه میسرها را با پای پیاده میرویم. دانشآموزان از نشستن چند ساعته بر روی نیمکتهای سرد گریزانند. تدریس باید با روش خلاقانه باشد. دانشآموزان هم پژوهشگران کوچک هستند.
اینطور که پیداست حسابی برای کلاس شما آمادگی دارند.
بچهها با خودشان یک لقمه نان و پنیر و یک قمقمه آب دارند و کفش مناسب میپوشند. کلاس عملی ما حدود ۳ ساعت طول میکشد. تا به حال هم هیح حادثهای رخ نداده، چون بچهها این روش تدریس را دوست دارند.
در برف و سرمای استخوانسوز کرمانشاه که امکان گردش علمی وجود ندارد، تدریس چطور پیش میرود؟
با توجه به موضوع درس از افرادی دعوت میکنم به کلاس بیایند. مثلا یک فرد خیر به کلاس آمد و درباره اهمیت نیکوکاری تجربه خودش را با بچهها سهیم شد. برای جذابیت درس تاریخ، آن را از خانواده بچهها شروع میکنم و بعد به ایران و جهان میرسیم. مثلا بچهها شجرهنامه خودشان را تا ۷ جد مادری و پدری از خانواده میپرسند و درخت زندگی درست میکنند. در طول سال بچهها با ۲۵ فعالیت آموزشی آشنا میشوند.
ماجرای موزه مردمشناسی که از سوی دانشآموزان برپا شد را برایمان بگویید.
در درس تاریخ کلاس هفتم موضوعی درباره موزه و میراث فرهنگی داریم. از قبل به بچهها گفته بودم از خانواده و فامیل و آشنا اشیای قدیمی، پوشاک، ابزار کشاورزی، دوربینهای قدیمی و هر وسیلهای که عمر بیش از ۵۰ سال دارد را به امانت برای برپایی موزه به مدرسه بیاورند و خودشان یک موزه مردمشناسی دایر کنند. حدود ۸۰۰ قطعه جمعآوری شد و اسفند سال پیش موزهای در مدرسه شهدای ۲۰ خرداد به مدت ۲ هفته برپا کردیم. حدود ۱۲۰۰ دانشآموز از مدارس پاوه و باینگان، فرهنگیان بازنشسته و اولیای دانشآموزان هم از این موزه بازدید کردند. بعضی وسایل قدمتی بیش از ۳ قرن داشت. قرار است با همکاری رئیس آموزش و پرورش پاوه این موزه به شکل دائمی در یک مکان فرهنگی به نام موزه مردمشناسی پاوه دایر شود. فعلا وسائل موزه هم که امانت بود به دست دانشآموزان بازگشتهاست.
با توجه به تحصیلاتتان چرا معلمی را به تدریس در دانشگاه ترجیح دادید؟
ساخت جامعه بهتر در دست همین دانشآموزان است. شهروندانی که بتوانند سالم و متعهد زندگی کنند. برای من مهم نیست کدام شاگردم دکتر یا مهندس شده، دوست دارم شاگردانم را در هر موقعیتی به عنوان یک شهروند مفید در جامعه ببینم.
بیشتر بخوانید:
دانشآموزان این استان چگونه به ادامه تحصیل جذب میشوند؟